I'm still alive

Hello luitjes, ik zit alweer in de 5e week hier dus weer tijd voor een verhaaltje =D!!

Vrijdag 2 oktober had ik eerst een gesprek met mijn Coach Marit gepland staan. Na dit gesprek zijn Sita en ik richting het taxi park gegaan in Kampala en vanuit hier hebben we de bus gepakt naar Jinja. Dit zit veel beter dan een Matatu en ik kon me backpack gelukkig voor me op de grond zetten, wat erg fijn is als je ongeveer 2 uur onderweg bent. De rit viel reuze mee, mp3 speler aan en lekker genieten van de omgeving! Rond 3 uur kwamen we aan in Jinja en hebben we een boda boda gepakt richting het guesthouse. Hier verblijven Lauren en Suzan die bij ons in de klas zitten, en hier was gelukkig een bedje vrij. Toen we onze spullen hadden uitgepakt zijn we lopend naar de rest van de groep gegaan. We hadden afgesproken dat we s’ middags een boottocht over de Nijl zouden maken. We waren uiteindelijk met 10 man en toen we 5 boda’s hadden geregeld zijn we vertrokken richting de Nijl. Daar aangekomen zijn we naar beneden geglibberd (het had al 3 dagen geregend in Jinja en dat zorgt voor een grote modder bende) en in een houten bootje gestapt. Wat een rust en wat een natuur! Echt prachtig en ik heb zitten genieten van deze boottocht! We hebben erg veel verschillende vogel soorten gespot, een mountain lizard gezien en aapjes. Na een tijdje kwamen we bij een eilandje aan en hier is the Source of the Nile, ik dacht nog, ja ja dat zal wel. Maar echt waar, op 1 stuk in het water was het gewoon stil, eromheen waren er best wat golfjes, echt alsof er water op dat stuk naar boven kwam, dus ik ben overtuigd! Dus mensen ik heb the Source of the Nile gezien ;)! De boottocht duurde ongeveer 2,5 uur en na de nodige foto’s zijn we terug gekeerd. Vervolgens zijn we heerlijk gaan eten in een restaurant 2friends waar ik een goddelijk pizza op heb =D! Daarna zijn we allemaal naar bed gegaan omdat morgen het raften op het programma staan. Super vet natuurlijk waar je genoeg energie voor moet hebben.

Zaterdag gingen we dan eindelijk raften, ik hou wel van een beetje adrenaline dus ik had er erg veel zin in ondanks dat ik het stiekem toch wel een beetje spannend vind. Naar lang wachten konden we dan eindelijk het water in. Eerst kwamen we in een rustig stuk en dit was om bepaalde dingen te oefenen, zoals het peddelen, liggen in het water, in de boot duiken als de gids het roept, de boot weer in komen en hoe je op een savety kajak komt . Erg leuk en ik heb wel ongeveer een uur lekker in de Nijl liggen dobberen met me zwemvest aan, genietend van de natuur. Jaa ik heb gewoon facking gezwommen in de Nijl, hoe vet?? Toen ik weer terug in de boot wilde klimmen (wat voor mij dus echt een onmogelijk opgave is) bleek te boot lek te zijn. Ja inderdaad lek!! De bodem moet bol staan maar er zat ondertussen ongeveer een half meten water in de boot. Dus kwamen ze aan met een handpomp om de bodem op te blazen. Onze gids heeft ongeveer een half uur aan een stuk door gepompt (respect voor die gast) en de bodem stond weer bol. Ondertussen waren er genoeg mensen die zich niet meer veilig voelde dus hebben we een nieuwe boot geëist. Onze gids heeft zijn baas opgebeld en de nieuwe boot was geregeld. We zouden alleen wel 1 rapid (versnelling/afdaling) af moeten om bij het punt te komen waar de nieuwe boot gebracht ging worden. Gelukkig was deze rapid maar een categorie 5 (categorie 5 is de zwaarste waar je van af kunt met een raft als je nog levend eruit wilt komen) dus niks aan het handje… Op een gegeven moment zagen we dat het water ophield en hoorde we de rapid, wow dit alleen al gaf een adrenaline kick, niet normaal! Maargoed onze gids schreeuwde “Forward peddel HARD”. Dus wij beginnen allemaal te peddelen en ik denk echt bij mezelf, waarom peddel ik mezelf in godsnaam die afgrond in?? Je weet gewoon echt niet wat er komt dus dat alleen al geeft een adrenaline kick! Maargoed die rapid kwam en ik dacht, ohh het valt wel mee. Nou niet dus, ik had niet goed gekeken en zag echt een kolk van wit, wild water en dacht ohh mijn god!! Halverwege de rapid, draaide onze boot, dus gingen we achteruit de rest van de rapid af. Maar goed dat ik achteraan zat dus toen in een keer vooraan zat. Maargoed, wonder boven wonder ging het goed en kwamen we er heelhuids vanaf. Helaas onze boot niet, en stond er weer een halve meter water in de boot en waren de twee opblaasbare schotten in het midden van de boot los gelaten. Gelukkig waren we snel bij de plek waar de nieuwe boot werd gebracht en hier hebben we ook gelunched. We kregen heerlijke spaghetti met wat aardappelen (rare combinatie maar het smaakte erg goed!) Na de lunch was de nieuwe boot opgepompt en konden we weer verder. Na een tijdje peddelen kwamen we aan bij de tweede rapid, dit was een categorie 4, dus minder heftig dan de eerste. Nou niet dus en van de adrenaline stonden we als een stel gekken te juichen in die boot omdat we er nog inzaten. Hahahah zie je het voor je ;)? Maargoed nadat we de tweede rapid ook overleefd hadden kwamen we weer in rustig water en moesten we weer flink doorpeddelen tot we uiteindelijk bij de derde en laatste rapid waren. Eerst moesten we de boot aan de kant zetten en te voet verder gaan, omdat we een eind verderop pas weer in het water konden. Het eerste gedeelte van de rapid was namelijk een categorie 6 en daar wil je niet in komen. We liepen langs deze rapid en wat een geweld zeg! Ik ben echt blijf dat we hier niet doorheen hoeven met ons opblaas boodtje. Het tweede gedeelte was weer een categorie 5 dus zijn we bij het tweede gedeelte weer in de boot gestapt. Ook dit zag er behoorlijk eng uit, maar toch in de boot stappen voor de ervaring he! Nou dat heb ik geweten… Het water valt op één plek ongeveer 2 meter omlaag waardoor er een flinke golf ontstaat. De boot viel die 2 meter omlaag en werd vervolgens weer omhoog gegooid door die golf. Degene die voor mij zat viel met haar hoofd naar achteren waardoor haar helm op mijn kin kwam. Mijn reactie: die boot loslaten en naar me kin grijpen. Net op dat moment gaat die boot omhoog door die golf en val ik achterover in het water (ik zat nog steeds achterin de boot). Hierdoor kom ik eigenlijk meteen in die ‘wasmachine’ terecht. Ik werd onder water gezogen en eigenlijk direct toen ik het water raakte was ik in paniek. Naar een aantal keer naar onder te zijn gezogen dacht ik echt dat ik dood zou gaan. Doordat ik achterover in het water viel was ik ook direct mijn oriëntatie kwijt. Je moet dus met je voeten naar omhoog je op je rug mee laten voeren door de stroming. Nou ik wist niet meer wat boven, onder, rechts of links was. Uiteindelijk ben ik uit die wasmachine gekomen en wonder boven wonder een seconde boven water waardoor ik adem kon halen. Vervolgens heb ik nog 2 rapdis onder water doorgebracht en dacht ik opnieuw dood te gaan. Uiteindelijk zag ik een kajak aankomen en deze heb ik na een aantal keer mis grijpen toch te pakken gekregen. Deze kajak heeft me naar de kant gebracht en hier ben ik uit het water getild door een klasgenoot. Ik was echt in shock en ik was aan het trillen als een rietje, had geen kracht meer om op me benen te staan en kon niks meer zeggen. Na een tijdje kwam ik weer bij en kwam net de tweede boot aan. Hier zaten Vera en Sita in en die zagen aan me ogen dat het niet goed was. Ze hebben me uiteindelijk overeind geholpen en kon weer een beetje praten. Toen pas merkte ik ook dat ik last had van me voet. Er waren in totaal maar 2 mensen uit de boot gevallen van de twee boten (waaronder ik) dus degene die wilde gingen nog een keer. Ik heb ze voor gek verklaard en heb van de zijkant zitten kijken hoe hun die rapid afgingen. Nou ze hebben het geweten en ze belandde bijna allemaal in het water en bijna allemaal hebben ze een seconde gedacht dat ze dood gingen! Een hele heftige ervaring dus. Eenmaal terug thuis had ik steeds meer pijn aan me voet en kon ik steeds slechter lopen. Nadat ik het wondje had ontsmet ben ik in bed gaan liggen en direct in slaap gevallen. Ik was echt compleet gesloopt.

Zondag werd ik wakker met ontzettende spierpijn in heel me lichaam en nog meer pijn aan me voet. Ik kon hem niet bewegen, niet op leunen en niet op staan. Shit dacht ik, daar gaat mijn avontuur en ik kan morgen het gipsvliegtuig terug pakken! Sita en ik zijn terug naar Kampala gegaan om hier naar the Surgery the gaan. Dit is een soort huisartsenpost die Eye4africa aanbeveelt. Na ongeveer 20 minuten wachten werd ik opgehaald door een arts en die heeft een beetje geduwd en getrokken aan me voet en vertelde me doodleuk, er is op zondag niemand aanwezig voor de röntgen, dus is het mogelijk om morgen terug te komen? Ja ja het is en blijft tenslotte Afrika. Dus binnen 10 minuten stond ik buiten met natuurlijk een vette rekening. Maargoed de arts heeft me naar huis gestuurd, zonder krukken of pijnstillers of wat dan ook, dus ik dacht het zal wel meevallen. Eenmaal thuis heb ik direct rob, mam en pap op de hoogte gesteld en heb ik fijne skype gesprekken met ze gehad. Dit was echt een moment waarop ik ze zoo miste! Ik heb hier nog niet zo veel last gehad van heimwee maar zondag was de heimwee toch wel heel sterk! Maargoed de rest van de zondag rustig aan gedaan en met me voet omhoog gezeten.

Maandag zijn Sita en ik weer terug gegaan naar het ziekenhuis en hier hebben ze foto’s gemaakt. Gelukkig, er is niks gebroken er zitten geen scheurtjes in me botten. Me voet is alleen zwaar gekneusd. Met het advies rustig aan te doen ben ik naar huis gestuurd en om 11 uur ochtends waren we weer thuis. Hier heb ik mijn was gedaan (lekker eigenwijs natuurlijk) en de rest van de dag toch maar rustig aan gedaan.

Dinsdag heb ik besloten om nog een dag thuis te blijven. Dus ik heb een beetje voor school gedaan, een boek gelezen, mijn dagboek weer eens bijgeschreven en een heerlijke film gekeken, met dank aan mijn lieve vriendinnetjes!! Ik heb the backup plan gekeken en heb echt gelachen, heerlijk film dus nogmaals ladies, super bedankt =D!! Sita was wel gewoon naar stage gegaan en had bedacht dat de kinderen allemaal iets voor me tekenende. Dus toen ze thuis kwam gaf ze me een boekje vol met kleine tekeningetjes en tekst. Echt super schattig! Alle kinderen had wat getekend of wat geschreven, echt hartverwarmend om dat te krijgen! Een aantal citaten: “teacher Eve I love you so much”, “ I will pray to god that you get better”, “Teacher Eve you are my best friend”. Super geweldig om dit te krijgen en nogmaals Sita, lief dat je dit hebt georganiseerd =D, je bent een schat!! Op het einde van de dag merkte ik dat het al een stuk beter gaat met me voet dus die dag rust heeft me toch wel goed gedaan!

Gistere ben ik gewoon naar stage geweest. Het lopen gaat weer steeds beter en doet steeds minder pijn, een goed teken dus! Gisteren hebben we het toneelstuk uitgewerkt voor Glorious Primary School. Op het einde van het jaar organiseert iedere school een eind concert. Glorious heeft aan ons gevraagd of wij een aandeel hierin willen spelen, wij willen dit natuurlijk wel en het onderwerp van dit jaar is (erg toepasselijk) Embracing Culture. Wij hebben bedacht om een toneelstukje te schrijven en deze samen met de kinderen te oefenen. Het gaat over Mzungu’s in Uganda en hun eerste paar dagen. Hierin spelen zich een aantal gebeurtenissen af die voor de Mzungu’s nieuw zijn, zoals de matatu etc. Erg grappig dus! Glorious heeft het goedgekeurd en gistere hebben we alle scènes uitgeschreven en de tekst gemaakt. Ben benieuwd wat ze er van vinden.

Vandaag hebben we les gegeven aan Primary 6 op Potters House Primary School. We hebben les gegeven over Nederland en hadden allerlei plaatsjes uitgeprint. Sita had ook nog pepernoten bij dus die hebben de kinderen kunnen proeven. Het was een erg leuke les waarin we ook foto’s hebben laten zien van de familie en vrienden in Nederland. De kinderen vonden dit geweldig! Na deze les wilde de kinderen ons een Afrikaanse dans laten zien. Wat geweldig is dit om dit bij te wonen! De kinderen dansen echt heel goed en zijn zooo soepel in de heupen en dan ook nog een ritme gevoel hebben van heb ik jou daar. Ze wilde ons ook heel graag leren dansen dus hebben Sita en ik een poging gewaagd. Ik heb me echt kapot gelachen en volgens mij iedereen die aan het kijken was. 2 stijve blanke vrouwen op hun teva’s en zonder kont een poging doen om Afrikaans te dansen, zie het al voor je?? Hahaha! Ondertussen is het flink gaan regenen en dit heeft geduurd tot ongeveer 3 uur. Als het regent in Oeganda ligt alles stil. Onze boda boda reed niet, dus zijn we maar gezellig op Potters House gebleven. Hier hebben we lekker mee gegeten met de kinderen en heb ik me dagboek weer bij kunnen werken. Eenmaal thuis zijn Sita en ik direct begonnen met de verhuizing. Zondag komt er een Amerikaanse student bij ons wonen, wat dus inhoud dat Sita en ik samen een kamer gaan delen. Nu zitten we dus gezellig op 1 kamer !

Dit weekend staat er weer genoeg op de planning en heb er zin in! We gaan namelijk naar Murchison Falls. Murchison Falls is een national parc waar de Nijl doorheen loopt. Hier vind je verschillende dieren zoals giraffen, buffels, nijlpaarden, krokodillen en leeuwen. Hoe vet is dit? We gaan op boottocht doen over de Nijl, een village walk en een safari tocht. Om het weekend compleet te maken bezoeken we vrijdag een Neushoorn opvang, dus ik ga ook neushoorns spotten =D!! Ik heb er zin in en ben echt benieuwd!!

Heeel veel leesplezier, en de foto’s staan weer op facebook.