Independence day, citytour en nieuwe accommodatie
Door: Evi van de Velde
Blijf op de hoogte en volg Evi
12 Oktober 2012 | Oeganda, Kawanda
Lieve lieve allemaal,
Hier weer een berichtje van mij, 4 dagen na me vorige reisverslag heb ik alweer genoeg te vertellen. Ik heb de citytour (eindelijk) gehad, ben verhuisd naar me vaste accommodatie en ben op mijn stage geweest. Kortom weer genoeg schrijf inspiratie!
Maandag 8 Oktober hebben we niet meer zo veel gedaan. Voornamelijk uitgerust van de wandeltocht door Mabira Forrest. We hadden eigenlijk in de planning staan om te stappen met een aantal meiden, dit omdat het morgen idependence day is en we dit een goede reden vonden om gezellig wat te gaan drinken ;)! We wilde weer naar Iguana gaan, de bar waar we afgelopen vrijdag ook zijn geweest. Suzanna belde ons echter weer op met de mededeling dat het veiliger is om in het Guesthouse te blijven. Doordat Independence Day morgen is, schijnt het wat onrustig te zijn. Ze willen niet dat wij het risico lopen. Logische natuurlijk, maar ik wil eigenlijk wel lekker op stap, even wat anders dan het Guesthouse. Maar goed veiligheid staat voorop dus heb ik maar braaf geluisterd. Toen kregen we het idee een zelf een feestje te bouwen in het Guesthouse, Vera en Sita hebben bij een winkeltje in de buurt wat Waragi kunnen scoren (dit is een plaatselijk drankje en is eigenlijk Gin) en we hadden al wat wijn gekocht in de supermarkt, dus genoeg te drinken in ieder geval! Uiteindelijk zijn we met 5e gaan Kingzen. Het was erg gezellig en de drank vloeide rijkelijk, hahaha ;). Om half 12 kwamen Suzan en Lauren (klasgenoten) aan in het Guesthouse, we hebben ze welkom geheten met een glaasje Waragi en zijn uiteindelijk lekker naar bed gegaan.
Na een goede nacht slaap en veel liters water was het alweer dinsdag oftewel Independence Day! Wisten jullie dat Uganda op 9 Oktober 1962 onafhankelijk is geworden? En dat dat nu dus 50 jaar geleden is? En dat dat reden is voor een extra groot feestje? We hebben zitten denken om naar de Kololo Airstrip te gaan. Hier waren allerlei belangrijke mensen aanwezig, zo ook de president van Uganda. We hebben toch maar besloten om het niet op te gaan zoeken en gewoon in het Guesthouse te blijven. De rest van de klas is in de ochtend aangekomen en het was erg leuk om ze allemaal te zien en wat bij te kletsen. S’ avonds werd er vanuit het Guesthouse een buffet geregeld en een feestje om Independence day te vieren met de medewerkers. Dit was erg gezellig en ik heb eindelijk wat Afrikaans eten gehad! Laat ik het erop houden dat er heeeel anders word gegeten in Afrika! (verrassend of niet ;)) Na het eten hebben we lekker wat gedanst en gezellig gekletst met iedereen. Erg gezellig dus!
Woensdag was dan eindelijk de dag van de Citytour! Voor de Citytour hebben we een bijeenkomst van Eye4Africa gehad. Hier werd nog het een en ander in vertelt over onze veiligheid en over de stages. En ja het ging weer over onze veiligheid (goed punt hoor, maar je word dood gegooid met veiligheidsadviezen dat ik me een beetje een kind voel me huisarrest!) Op een boda boda zitten is erg onveilig en raden ze af en we waren van plan om aankomende Zaterdag naar een voetbalwedstrijd te gaan. Uganda moet namelijk spelen tegen Zambia en dit zijn de kwalificaties voor de Africa Cup. Erg leuk dachten wij, maar dit werd ons ten zeerste afgeraden. Het blijkt dat het stadion hier gewoon word volgepropt, en als ik zeg volgepropt is dit ook echt letterlijk zo. Er worden tot 3 keer zoveel mensen binnengelaten dan de capaciteit van het stadion. Dat je in de verdrukking raakt is dus erg waarschijnlijk. Verder waren we van plan om op 9 November naar Jean Paull in concert te gaan hier in Kampala. Kun je nagaan wat voor een ervaring dit is!! Ook dit werd ten zeerste afgeraden. Daar gingen onze leuke plannen en vraag me af of ik überhaupt wel een stap buiten te poort mag zetten. Maargoed om 1 uur in de middag zijn we vertrokken met een groep van 4 personen en een gids richting het centrum van Kampala. We zijn met de Matatu geweest. Dit is een klein busje wat wordt volgepropt met mensen. Persoonlijk ruimte bestaat hier absoluut niet. Er zitten gewoon 16 personen in zo’n busje. 1 chauffeur met 2 mensen ernaast. Het volgende bankje zitten 4 personen op. Waarvan 1 uit het raam hangt om mensen te laten weten waar ze naar toe gaan en of er nog plaats is. Tevens zorgt hij ervoor dat de zijdeur open en dicht gaat en bij hem moet je ook betalen. Het volgende bankje zitten 3 personen en op het laatste bankje zitten er ook 3. Als er kinderen inzitten worden die gewoon op schoot gezet bij vreemde. Alleen dit al is een super ervaring en deze Matatu’s zijn erg goedkoop! We stopten midden in het centrum en zijn hier uitgestapt. Ik dacht dat ik al met de boda boda door het centrum was gekomen maar nu weet ik pas echt wat het centrum van Kampala is. Wat een drukte! Eén grote mierenhoop aan mensen, overal waar je kijkt! Er wordt overal wat verkocht of sjouwen mensen met grote zakken op hun hoofd, echt onbeschrijfelijk! We zijn te voet verder gegaan en zijn ook naar de markt geweest, hier verkopen ze alles, maar dan ook echt alles! Alles is volgebouwd en er zijn smalle steegjes, je ziet geen stukje muur meer omdat alles wat ze verkopen eraan hangt. Ook dit is onbeschrijfelijk! In het centrum zie je helaas ook veel armoede. Er liggen mensen op de grond met één been minder, verstandelijk gehandicapt of gewoon misvormt. Ze bedelen veel en dit is wel even slikken en het kost me meer moeite om hier voorbij te lopen dan ik dacht. Vanuit het drukke gedeelte van het centrum zijn we naar de wat rijkere buurt gelopen. Dit herkende ik wel omdat de shopping mall hier is en Iguana bevind zich hier ook ergens. Het is wel leuk om te merken dat ik steeds meer herkenningspunten heb hier in stad. Nog even en ik ken de weg al gewoon! Dit had ik me in het begin nooit kunnen voorstellen toen ik voor het eerst Kampala in ging! Uiteindelijk duurde de citytour 4 ½ uur. Op de terug weg hebben we de Matatu gepakt vanaf het taxi park. Dit is een staanplaats voor Matatu’s en vanuit hier vertrekken ze richting allerlei andere plaatsen in Uganda. Als je dit ziet denk je gewoon dit kan toch niet? Er staan hier wel 1000 Matatu’s en grote bussen, en je vraagt je af hoe je godsnaam de goede Matatu kan vinden en als je hem gevonden hebt, hoe je godsnaam van deze staanplaats afkomt. Maar het is allemaal mogelijk en zijn we na een half uur wurmen tussen alle Matatu’s van de staanplaats afgekomen. Helaas heb ik nog geen foto’s kunnen maken. Het schijnt dat de fototoestellen hier gewoon uit je rugzak worden gejat, of uit je hand worden gejat als je een foto aan het maken bent. Zodra ik iets beter kan inschatten of het veilig is om een foto te maken, zien jullie ze verschijnen!
Gistere is Timothy (onze begeleider van stage) ons op komen halen van het Guesthouse om ons naar onze nieuwe accommodatie te brengen! Super spannend natuurlijk en ik heb ‘s nachts niet zo goed kunnen slapen. Hij was er rond half 1 en om 1 uur konden we dan eindelijk vertrekken. Het was nog een rit van ongeveer 3 kwartier en we wonen nu in Kawanda. Dit is nog steeds een wijk in Kampala, maar toch echt wel een stuk minder luxe! Het was even slikken toen ik me nieuwe onderkomen binnenliep! Een erg klein keukentje, met alleen 2 gaspitjes, in de woonkamer staat alleen een bank en verder niks. Er zijn twee slaapkamers aanwezig en hier staat alleen een bed in. Geen kast, geen plakje alleen een bed. De wc en de douche bevinden zich buiten en de wc is gewoon een gat in de grond! Wel eentje die je door kunt spoelen, maar dan nog! Het is mogelijk om warm te douche, alleen komen hier maar 5 kleine waterstraaltjes uit. Kortom erg primitief in vergelijking wat ik allemaal ben gewend! Voor Ugandeese begrippen is dit namelijk luxe! Nadat ik de schok had verwerkt van het huis, ben ik langzaam begonnen met mijn eigen plekje creëren. Ik heb alle foto’s en kaartjes opgehangen en dit voelde super goed :D! Eindelijk een beetje iets wat van mij is en waar ik iedere dag naar kan kijken, heerlijk! We zijn tussendoor ook nog even op de nieuwe stage plaats gaan kijken. Dit ligt in de wijk Kawempe en is goed te bereiken met een Matatu. Ik begin het een beetje door te krijgen en weet me weg wel te vinden. Kawempe is een erg arme wijk waar veel jonge kinderen wonen, prostitutie en alcohol misbruik grote problemen zijn. Het jongeren centrum is erg luxe en heeft een bibliotheek waar kinderen (school)boeken kunnen lenen en lezen. Verder zijn er 15 computers beschikbaar met internet (als de verbinding het doet) waar de jongeren tegen een kleine betaling gebruik van mogen maken. Het is op het moment erg rustig op het jongerencentrum omdat de meeste kinderen gewoon naar school gaan. Verder hebben we het gehad over onze planning en vanaf maandag gaat de stage dan echt beginnen. We gaan dan langs bij een school om te kijken wat voor een lessen we hier kunnen gaan geven. Verder gaan we ook bekijken hoe we ons onderzoek gaan uitvoeren. Kortom volgende week begint het echte werk!
Vandaag heb ik een beetje uitgeslapen en hebben we een gesprek met onze coach gehad. Het was wel fijn om even al je ervaringen en indrukken te kunnen delen met iemand! Verder zijn we Kawempe ingetrokken. Hier hebben we wat boodschappen gedaan en hebben we ergens in een hutje gegeten. Dit was rijst met bonen en het smaakte me niet verkeerd! Ik zit nu op me kamertje en ga vanavond lekker een filmpje kijken.
Nou dit was me wel weer een verhaal of niet? Iedere keer als ik begin met typen dan blijf ik maar bezig, hahaha. De foto’s kunnen jullie vinden op facebook en nogmaals bedankt allemaal voor jullie lieve reacties op me verhalen. Deze doen me echt heel goed!
Veel lieve groetjes!!
Hier weer een berichtje van mij, 4 dagen na me vorige reisverslag heb ik alweer genoeg te vertellen. Ik heb de citytour (eindelijk) gehad, ben verhuisd naar me vaste accommodatie en ben op mijn stage geweest. Kortom weer genoeg schrijf inspiratie!
Maandag 8 Oktober hebben we niet meer zo veel gedaan. Voornamelijk uitgerust van de wandeltocht door Mabira Forrest. We hadden eigenlijk in de planning staan om te stappen met een aantal meiden, dit omdat het morgen idependence day is en we dit een goede reden vonden om gezellig wat te gaan drinken ;)! We wilde weer naar Iguana gaan, de bar waar we afgelopen vrijdag ook zijn geweest. Suzanna belde ons echter weer op met de mededeling dat het veiliger is om in het Guesthouse te blijven. Doordat Independence Day morgen is, schijnt het wat onrustig te zijn. Ze willen niet dat wij het risico lopen. Logische natuurlijk, maar ik wil eigenlijk wel lekker op stap, even wat anders dan het Guesthouse. Maar goed veiligheid staat voorop dus heb ik maar braaf geluisterd. Toen kregen we het idee een zelf een feestje te bouwen in het Guesthouse, Vera en Sita hebben bij een winkeltje in de buurt wat Waragi kunnen scoren (dit is een plaatselijk drankje en is eigenlijk Gin) en we hadden al wat wijn gekocht in de supermarkt, dus genoeg te drinken in ieder geval! Uiteindelijk zijn we met 5e gaan Kingzen. Het was erg gezellig en de drank vloeide rijkelijk, hahaha ;). Om half 12 kwamen Suzan en Lauren (klasgenoten) aan in het Guesthouse, we hebben ze welkom geheten met een glaasje Waragi en zijn uiteindelijk lekker naar bed gegaan.
Na een goede nacht slaap en veel liters water was het alweer dinsdag oftewel Independence Day! Wisten jullie dat Uganda op 9 Oktober 1962 onafhankelijk is geworden? En dat dat nu dus 50 jaar geleden is? En dat dat reden is voor een extra groot feestje? We hebben zitten denken om naar de Kololo Airstrip te gaan. Hier waren allerlei belangrijke mensen aanwezig, zo ook de president van Uganda. We hebben toch maar besloten om het niet op te gaan zoeken en gewoon in het Guesthouse te blijven. De rest van de klas is in de ochtend aangekomen en het was erg leuk om ze allemaal te zien en wat bij te kletsen. S’ avonds werd er vanuit het Guesthouse een buffet geregeld en een feestje om Independence day te vieren met de medewerkers. Dit was erg gezellig en ik heb eindelijk wat Afrikaans eten gehad! Laat ik het erop houden dat er heeeel anders word gegeten in Afrika! (verrassend of niet ;)) Na het eten hebben we lekker wat gedanst en gezellig gekletst met iedereen. Erg gezellig dus!
Woensdag was dan eindelijk de dag van de Citytour! Voor de Citytour hebben we een bijeenkomst van Eye4Africa gehad. Hier werd nog het een en ander in vertelt over onze veiligheid en over de stages. En ja het ging weer over onze veiligheid (goed punt hoor, maar je word dood gegooid met veiligheidsadviezen dat ik me een beetje een kind voel me huisarrest!) Op een boda boda zitten is erg onveilig en raden ze af en we waren van plan om aankomende Zaterdag naar een voetbalwedstrijd te gaan. Uganda moet namelijk spelen tegen Zambia en dit zijn de kwalificaties voor de Africa Cup. Erg leuk dachten wij, maar dit werd ons ten zeerste afgeraden. Het blijkt dat het stadion hier gewoon word volgepropt, en als ik zeg volgepropt is dit ook echt letterlijk zo. Er worden tot 3 keer zoveel mensen binnengelaten dan de capaciteit van het stadion. Dat je in de verdrukking raakt is dus erg waarschijnlijk. Verder waren we van plan om op 9 November naar Jean Paull in concert te gaan hier in Kampala. Kun je nagaan wat voor een ervaring dit is!! Ook dit werd ten zeerste afgeraden. Daar gingen onze leuke plannen en vraag me af of ik überhaupt wel een stap buiten te poort mag zetten. Maargoed om 1 uur in de middag zijn we vertrokken met een groep van 4 personen en een gids richting het centrum van Kampala. We zijn met de Matatu geweest. Dit is een klein busje wat wordt volgepropt met mensen. Persoonlijk ruimte bestaat hier absoluut niet. Er zitten gewoon 16 personen in zo’n busje. 1 chauffeur met 2 mensen ernaast. Het volgende bankje zitten 4 personen op. Waarvan 1 uit het raam hangt om mensen te laten weten waar ze naar toe gaan en of er nog plaats is. Tevens zorgt hij ervoor dat de zijdeur open en dicht gaat en bij hem moet je ook betalen. Het volgende bankje zitten 3 personen en op het laatste bankje zitten er ook 3. Als er kinderen inzitten worden die gewoon op schoot gezet bij vreemde. Alleen dit al is een super ervaring en deze Matatu’s zijn erg goedkoop! We stopten midden in het centrum en zijn hier uitgestapt. Ik dacht dat ik al met de boda boda door het centrum was gekomen maar nu weet ik pas echt wat het centrum van Kampala is. Wat een drukte! Eén grote mierenhoop aan mensen, overal waar je kijkt! Er wordt overal wat verkocht of sjouwen mensen met grote zakken op hun hoofd, echt onbeschrijfelijk! We zijn te voet verder gegaan en zijn ook naar de markt geweest, hier verkopen ze alles, maar dan ook echt alles! Alles is volgebouwd en er zijn smalle steegjes, je ziet geen stukje muur meer omdat alles wat ze verkopen eraan hangt. Ook dit is onbeschrijfelijk! In het centrum zie je helaas ook veel armoede. Er liggen mensen op de grond met één been minder, verstandelijk gehandicapt of gewoon misvormt. Ze bedelen veel en dit is wel even slikken en het kost me meer moeite om hier voorbij te lopen dan ik dacht. Vanuit het drukke gedeelte van het centrum zijn we naar de wat rijkere buurt gelopen. Dit herkende ik wel omdat de shopping mall hier is en Iguana bevind zich hier ook ergens. Het is wel leuk om te merken dat ik steeds meer herkenningspunten heb hier in stad. Nog even en ik ken de weg al gewoon! Dit had ik me in het begin nooit kunnen voorstellen toen ik voor het eerst Kampala in ging! Uiteindelijk duurde de citytour 4 ½ uur. Op de terug weg hebben we de Matatu gepakt vanaf het taxi park. Dit is een staanplaats voor Matatu’s en vanuit hier vertrekken ze richting allerlei andere plaatsen in Uganda. Als je dit ziet denk je gewoon dit kan toch niet? Er staan hier wel 1000 Matatu’s en grote bussen, en je vraagt je af hoe je godsnaam de goede Matatu kan vinden en als je hem gevonden hebt, hoe je godsnaam van deze staanplaats afkomt. Maar het is allemaal mogelijk en zijn we na een half uur wurmen tussen alle Matatu’s van de staanplaats afgekomen. Helaas heb ik nog geen foto’s kunnen maken. Het schijnt dat de fototoestellen hier gewoon uit je rugzak worden gejat, of uit je hand worden gejat als je een foto aan het maken bent. Zodra ik iets beter kan inschatten of het veilig is om een foto te maken, zien jullie ze verschijnen!
Gistere is Timothy (onze begeleider van stage) ons op komen halen van het Guesthouse om ons naar onze nieuwe accommodatie te brengen! Super spannend natuurlijk en ik heb ‘s nachts niet zo goed kunnen slapen. Hij was er rond half 1 en om 1 uur konden we dan eindelijk vertrekken. Het was nog een rit van ongeveer 3 kwartier en we wonen nu in Kawanda. Dit is nog steeds een wijk in Kampala, maar toch echt wel een stuk minder luxe! Het was even slikken toen ik me nieuwe onderkomen binnenliep! Een erg klein keukentje, met alleen 2 gaspitjes, in de woonkamer staat alleen een bank en verder niks. Er zijn twee slaapkamers aanwezig en hier staat alleen een bed in. Geen kast, geen plakje alleen een bed. De wc en de douche bevinden zich buiten en de wc is gewoon een gat in de grond! Wel eentje die je door kunt spoelen, maar dan nog! Het is mogelijk om warm te douche, alleen komen hier maar 5 kleine waterstraaltjes uit. Kortom erg primitief in vergelijking wat ik allemaal ben gewend! Voor Ugandeese begrippen is dit namelijk luxe! Nadat ik de schok had verwerkt van het huis, ben ik langzaam begonnen met mijn eigen plekje creëren. Ik heb alle foto’s en kaartjes opgehangen en dit voelde super goed :D! Eindelijk een beetje iets wat van mij is en waar ik iedere dag naar kan kijken, heerlijk! We zijn tussendoor ook nog even op de nieuwe stage plaats gaan kijken. Dit ligt in de wijk Kawempe en is goed te bereiken met een Matatu. Ik begin het een beetje door te krijgen en weet me weg wel te vinden. Kawempe is een erg arme wijk waar veel jonge kinderen wonen, prostitutie en alcohol misbruik grote problemen zijn. Het jongeren centrum is erg luxe en heeft een bibliotheek waar kinderen (school)boeken kunnen lenen en lezen. Verder zijn er 15 computers beschikbaar met internet (als de verbinding het doet) waar de jongeren tegen een kleine betaling gebruik van mogen maken. Het is op het moment erg rustig op het jongerencentrum omdat de meeste kinderen gewoon naar school gaan. Verder hebben we het gehad over onze planning en vanaf maandag gaat de stage dan echt beginnen. We gaan dan langs bij een school om te kijken wat voor een lessen we hier kunnen gaan geven. Verder gaan we ook bekijken hoe we ons onderzoek gaan uitvoeren. Kortom volgende week begint het echte werk!
Vandaag heb ik een beetje uitgeslapen en hebben we een gesprek met onze coach gehad. Het was wel fijn om even al je ervaringen en indrukken te kunnen delen met iemand! Verder zijn we Kawempe ingetrokken. Hier hebben we wat boodschappen gedaan en hebben we ergens in een hutje gegeten. Dit was rijst met bonen en het smaakte me niet verkeerd! Ik zit nu op me kamertje en ga vanavond lekker een filmpje kijken.
Nou dit was me wel weer een verhaal of niet? Iedere keer als ik begin met typen dan blijf ik maar bezig, hahaha. De foto’s kunnen jullie vinden op facebook en nogmaals bedankt allemaal voor jullie lieve reacties op me verhalen. Deze doen me echt heel goed!
Veel lieve groetjes!!
-
12 Oktober 2012 - 18:06
Marloes :
Oo Eef wat een leuke verhalen allemaal.. Het is voor ons wel heel leuk om zo allemaal te lezen wat je mee maakt., het zal idd een hele andere wereld zijn! Je valt van de ene verbazing in de andere. Leuk dat iedereen er nu is en dat jullie veel leuke dingen samen doen! Volgens mij vermaak jij je daar wel! Binnenkort maar snel eens skypen! Veel heel plezier nog en succes met je stage! Dikke kus en knuffel van uit Nijmegen! Xx Snoes -
12 Oktober 2012 - 18:51
Lanon:
Ha Evi,
Wat geweldig om je reis verhalen te lezen. Echt een super gave uitdaging joh! Het is zo'n andere cultuur daar in Oerganda.. Je eigen plekje ziet er erg gezellig uit =)
Ik wil je heel veel succes wensen met je stage. Geniet van alle dingen die je deze periode meemaakt. We zullen je verhalen zeker blijven volgen!!
Liefs, Lanon -
12 Oktober 2012 - 22:00
The Coersens:
Wat schrijf je toch leuk! We kijken weer uit naar het volgend verhaal. Maak er wat van nichie! Gr en een dikke knuffel van ons.. -
13 Oktober 2012 - 06:47
Manon (van De Streefkerkjes):
Super verhalen Evi. Echt een ervaring om nooit te vergeten.
Wel heftig lijkt me hoor, wat een omschakeling van cultuur. Heel veel succes girl met je stage! Ik ga je verhalen bijhouden.
xxx
-
13 Oktober 2012 - 09:32
Angela:
Hee meid! Onwijs leuk die verhalen. Ik moest ook wel even slikken ( en lachen) toen ik die foto van je wc zag. Echt iets voor evi! Haha. In Leuven stond die ook buiten dus enigszins ben je wel wat gewend;-) ik hoop dat je wel wat meer dingen mag gaan doen, veiligheid is heel belangrijk maar ook jammer als je niet veel kan zien. Meisje geniet er van!! Dikke kus -
14 Oktober 2012 - 00:00
Jill:
Hoi Evi,
ik geniet van je verhalen en moet steeds denken aan die keer tijdens sv dat je vertelde dat je dit wilde gaan doen... en alle twijfels die je toen had. En moet je nu eens kijken (lezen; ik dan), wauw, ik vind het echt heel tof, heb veel respect voor je. Geniet en ervaar! heel veel groeten Jill -
14 Oktober 2012 - 13:18
Marjon:
Om je vaders woorden te gebruiken "we smullen van je verhalen" en willen meer!
"Ieder kind onder de 25jaar, zou zo'n ervaring moeten meemaken"
Je maakt overal je "thuis".....is een teken dat je goed in elkaar steekt!
Morgen aan de slag...veel succes en smul ervan ;)
Liefs frank en marjon -
14 Oktober 2012 - 13:30
Louise Straatman:
Wat leuk dat we op deze manier van jou ervaringen mogen genieten.
Bedankt en we wachten op het volgende nieuws -
14 Oktober 2012 - 20:15
Els:
Fijn om te lezen meid! Ik blijf je volgen! Nog veel bijleer-plezier, of is dit geen goed Nederlands?! Groetjes knuffEls -
15 Oktober 2012 - 08:16
Marloes Robers:
Heey Evi!
Weer een hoop leuke verhalen zeg! Wel jammer dat het allemaal wat minder luxe is maarja als je een beetje je eigen plekje ervan maakt, went het vanzelf wel!
Heel veel succes en ben benieuwd hoe de stage verloopt!
Liefs Marloes -
15 Oktober 2012 - 10:18
Eveliena:
Heeeej Eef!
Heb zojuist pas je verhaaltje kunnen lezen, maar leuk dat we weer een beetje een indruk krijgen van je avonturen daar! :) Ik sluit me helemaal aan bij Angela der berichtje... Ook ik moest lachen bij de foto van je wc ;) Even lekker gaan zitten, gaat um daar niet worden haha! Betreft die veiligheid, fijn dat ze zo betrokken zijn en dat jullie veiligheid voorop staat! Maar tegelijkertijd ook heel jammer dat jullie uitstapjes als die voetbalwedstrijd of dat concert moeten laten schieten... Hopelijk kun je over een tijdje zelf ook inschatten wat wel/niet veilig is, zodat je niet dat dat huisarrest gevoel hebt.
Heel fijn dat je nu je eigen plekje hebt kunnen creëren :) Ook al is het allemaal primitief, het ziet er gezellig uit met die foto's enzo! Ben benieuwd hoe je eerste week stage gaat bevallen!
En natuurlijk naar de foto's van die staanplaats met die Matatu's en de drukke stad...
We zien je verhaaltje wel weer verschijnen chickaaa!
Byeeee, liefs!
-
15 Oktober 2012 - 22:43
Marion:
Evi wat een mooie verhalen iedere keer. Kijk uit naar de volgende! Succes op de stage.
Groetjes -
16 Oktober 2012 - 12:28
Eric Calssens:
Ha Evi,
Zojuist al jouw verhaaltjes gelezen. Tsjonge, wat een belevenis. Erg indrukwekkend en bijna niet voor te stellen als je het Nederlandse leven er mee vergelijkt. We hebben dus echt niet te klagen. Ik wens je een fijne en leerzame tijd toe.
Groetjes, Eric -
16 Oktober 2012 - 23:24
Emmy:
nice!! we want more =D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
